29. März 2022

Unner Gras

Irmtraud Bernert

Kommentare

Unner Gras

 

Endlich: de Winter isch vorbei.

S’Gras fangt widder an zu sprieße

un deckt alles zu:

Wiese, Hügel un Gräber.

 

Wie so en unschuldiger grüner Debbich,

unner den mer alles kehre kann,

was besser verschwinde soll:

Müllhalde, Bausünde, Kriegswunde…

 

Manchmol wünsch ich mir so en Grasdebbich

für mei Seel.

Oiner, der Ecke un Kante verwachse lasst un

sich üwwer alles legt, was’d gern vergesse tätsch.

 

Awwer vermutlich käm dann

von irgendwo e Rindviech her

un hätt ratzfatz

des schöne Seelegras scho g’fresse!

2 Kommentare

  1. Petra RieBüh

    Du, warum fallt ma jetzt do „Grasdackel“ ei? Des isch allerdings schwäbisch, aber egal! Isch nadierlich net uff Dich bezoge. – Doch, so e Seelegras isch e gude Idee. So was könnt vermutlich jeder brauche.

  2. Angelika

    E guds un scheens Bild isch dess, Irmtraud…
    Geschdern, vor’em endlich oagsagte Regewedder un noch vor’em Fußballschbiel hot mein Mann noch gschwind dess Gras im Vorgaarde gedüngt… Was wär Seeledünger (?) froog i me grad…

    Un wann i „Kriegswunde“ les, dann denk i audomadisch beim ledschde Versl am End vum erschde Satz an e „a“ , waisch warum ?