11. Februar 2021

Udicht

Wolfgang Mueller

Kommentare

Friehr – i moin dodemit 1960 odder so –
war ma, wenn’s bärich kalt war, net bloß drauß,
sondern a drin, also dehoim im Haus,
um selle selwergstrickte Socke hailfroh.
Do hot’s nämlich koi Haizung gewwe im Kinnerzimmer.
De Winter war awwer strenger wie heit un d’Kälte war schlimmer.
Wenn mir – bei 15 Grad unner Null – morgens d’Auge uffgmacht hen,
hemmer gmoint, dass mer im Kühlraum vom Metzger uffgwacht sen.
Am Fenschter hen die scheenschte Eisblume blieht –
wie ma’s heit an de gfrorene Scheib vom Bushaltestelleheisle sieht.
Weil mer Temperature knapp iwwer de Froschtgrenz ghett hen,
hot d‘Oma obends, kurz bevor mir schlotternd ins Bett gschlupft sen,
e haiße Bettflasch unner d’Zudecke gstellt.
Was glaweter, hot ma dodemit wohl bezwecke gwellt?
Genau! dass mir Kinner nachts im Bett net verfriere.
Mir musste anneweg noch d’Ärm, d’Schenkel un d’Arschbacke massiere,
um schließlich un endlich dann doch eizuschlofe.
Wie oft häwwe träumt von eme Kachelofe?!
Oimol war s‘Leintuch nass un ma hot rumlamentiert:
Mensch Kerle! was isch‘n dir do heit Nacht bassiert?
Hosch’s wahrscheints widder net verhewe kenne
un wolltscht net iwwer de eiskalte Hausgang uff de Abort renne?!

De Grund für des feichte Nescht hot ma awwer glei druff entdeckt:
S’war bloß de Bettflascheschraubverschlussdeckel defekt!
D‘Oma gebt Entwarnung: „Gehnt ruich widder ins Bett!
De Bu isch dicht, awwer der Schraubverschlussgummidichtungsring net.“

0 Kommentare