Sunndagmorje im Feld
In de Erdbeerzeit isch mer halt sunndags aa draus uff em
Acker unn wann ’s rout im Morjelicht zwische
Em Laab rausblinkelt isch des e Gschicht for sich, e Ahnung vum Paradies vielleicht…
Bis awwer mit deine Kischtlin unn dem ganze
Drumrum an de Reihe bisch, dei Strouhzeiche
Uffgsucht hosch wu weitergeropft werre muss do kannsch, wann’ d willsch aa s’schwewe lerne…
Sunndagmorje- was e Glick
Lang scho lang liggt die Woch zurick,
Ruich alles unn sou feierlich.
Iwwerm Feld hängt noch de Dunscht
Entrickt ,mecht weider,
Dausend Stimme schwirre, sorre, summe, brumme,
Zwitschere frehlich
Selich bin I, loss den Morje in mi nei,
Sich recke
Strecke
Es lacht mi oo
Enn Sunnestrahl
Uverbraucht
Voller Kraft unn voller Lewe
Uffwache
Uffmache
Es Herz unn die Seele
An sou eme Morje, do kann ohm nix quäle.
Unn lous geht’s. Bicke unn die Erdbeer in s” Kischtle unn die scheenscht – mit Verlaab-
In de Mund!
Sich recke, strecke
Es kitzelt mi enn Sunnestrahl
Unn lacht mi oo
Uverbraucht
Voller Kraft unn voller Lewe
Uffwache
Uffmache
S Herz unn die Seele
An sou eme Morje
Do kann ohm nix quäle
Unn lous gehts- die Erdbeer ins Kischdle
Unn mit Verlaab, die scheenscht glei in de Mund!
0 Kommentare