2. Januar 2022

…so geht’s im neie Johr nimmie weiter…

Karlheinz Grether

Kommentare

Jeder hat schließlich sei oigene Moinung

odder

…so geht’s im neie Johr nimmie weiter!

 

„Horch emol“, hat korz vor letschte Weihnachte mei guder Kumpel von üwwerm Wald drüwwe aus Wengerte  zu mer gsagt, „horch emol, unner uns zwoi katholische Betschweschtere kanne ders jo sage: Mit meinere Fraa un mir do ischs scho lang nimmie so wie‘s oigentlich sei soddt. Andauernd hen mir zwoi nur noch Schtreit un Händel. Un mit Händel – do moine jetzert net denn mit dere scheene Barockmusich. I komm oifach nimmie klar mit meinere Agetraute. De ganz Dag macht se e mies Gsicht – sogar wenn se mol lache dut. Un des isch selte gnug. I kann grad sage un mache was e will, die glaabt mer nix meh, horcht mer nimmie zu un lasst me grad links ligge. So geht des nimmie weiters. I wois bal nimmie, was e mache soll. Do muss sich uff alle Fäll was ännere, sonscht sehe schwarz for unser Ehe. Un i heb do a scho so e Idee. I heb mer denkt, wenn bis jetzt alles rede, schwätze un sage nix gnützt hat – womeeglich helft was Gschriwwenes, woisch, so e ganz perseenliche private Zeitungsazoig mit eme kloine Gedichtle mit gude Wünsch grad jetzt zum Afang vom neie Johr im örtliche Amtsblatt, wo rüwwerkomme dut, was mer oigentlich immer noch so annere liggt, des wär doch ebbes. Odder was moinsch dann du?“

„Moinsch net, du kennscht mer ebbes for me schreiwe? Du woisch doch, i bin net so gschickt in sofer Sache, awwer es muss oifach mol gsagt werre, was gsagt werre muss. Un zwar ganz offiziel. Moinsch du des net a? Sag doch mol, jetzt schwätz doch endlich!“

„Also, wenn d‘ mich froogsch als dein gude Freind – ehrlich gsagt: i heb scho sellemols wo d‘ se gheirat hasch gmoint, du hättsch se im E-bay gschtoigert odder sie wär der zugloffe…“

„Halt, schtopp, du brauchsch gar net weiterschwätze. Sowas derfsch a blos du sage, weil d‘ mei beschde Kumpel bisch. Verschteh me doch. Ich moin halt oifach, i sodd nix uversucht lasse um emol endgültich e klare Entschoidung zu finne. Un do moin e ewe, dass so e kloine perseenliche Azoig in de Zeitung – woisch so, wie mer se als ab un zu immer mol widder lese dut – dass des womeeglich helft. Blos kann ich halt so ebbes net. Un desweg moine: schreibsch du oifach was for me – grad so wie d‘ denksch.  I verlass me druff. Du musch de awwer beeile mit em Schreiwe, morjefrieh um Achde  isch neemlich beroids Azoigeannahmeschluss for die erschte Januar-Ausgab. Schickschs halt uglese direkt glei na zum NussbaumVerlag.“

Eme gude Kumpel schlagt mer jo oigentlich koin Wunsch aus. Zumol e jo a sellemols Trauzeuge bei em war. Deswege  kümmert mer sich a drum, dass es ihm nimmie schlecht geht. I heb ihm sein Herzenswunsch erfüllt un in de zwoide Januarwoch schtand im Wengerter Amtsblatt in de erschte Ausgab im private Azoigetoil bei de Neijohrs-Wünsch:

S‘ neie Johr schreit‘ schnell voran,

S‘ Alte isch schon weit fort,

von dir do wünsch ich mir schon lang,

du wärsch am selwe Ort.

 

Dein Philipp

De Philipp parshipt jetzt.

 

0 Kommentare