23. Mai 2021

Pfingschde

Otto Arnold

Kommentare

Pfingschde
(Pfingschde falld immer uf en Sundag,
weil sunschd de Pfingschdmondag net basse dähd)

Heit isch e Dadum wie mers mag.
Drum haist des a Feierdag.
Un was e a noch prima finn:
Dass es widder zwai Däg sin.

Schee isch, weil jo jeder weiß,
dass des Ganze Pfingschde heißd.
Als Word isch Pfingschde net bekannd,
des schdammd nämlich aus Griecheland.

“pentekóste” haist des dort,
fufzisch Dag sin jetzerd fort
– mer sagd, dass s siebe Woche seie –
seid unsere scheene Oschderfeier.

De allerbeschde Feschddagsredder
isch allemol e gudes Wedder.
Mer kann sich drause verluschdiere,
kann Naduhr un Sunn verschbiere.

Nadierlich derf mers net vergesse:
E defdischs gudes Feierdagsesse
sott feren wohlgefillde Mage
sorge an dene scheene Dage.

Wie die Annale uns berichte,
gabds frieher annere Gerichte.
Des war fer die Mägd mid Mandle un Eier
e Millichsupp zur Feschddagsfeier.

Fei bekrenzt un dekorierd
Hen se d Kieh auf d Alp nuff gfierd.
Wobei als echder Superschdar
en gekrehnder Pfingschdox war.

Jetz falld mer nix me dezu ei,
i lass de Reschd vum Bläddle oifach frei.
Oder: i winsch eich in dem Reschd
noch e frehlichs Pfingschdefeschd.

OA0521

0 Kommentare