Jetzat muss ich Eich ebbes voll Hirniges verzähle: Vom Florian nämlich. Ich fang äufach an derre Stell an, wo de Florian aus ihrer Haustür naus gedabbt isch. Noch im Hausflur hodder se leideschaftlich uf ihre verlockende, fruchtige, freigiebige Lippe geküsst. Sie hat gekichert un ihn ufmerksam g’macht: „Du musch los!“ Un` leichtfüßig, b’schwingt, ischer die drei Stufe nunner, während sie – Links-Rechtsblick-Nachbarschaft- d’Haustür hinner sich zugezoge hat. S’Frühlingswedder war heit wunderbar! Gelb die Oschterglocke und gelb die Forsythie`. Ma hat schon die Sonnewärme in de Luft drin g’spürt, bis tief ins Hirn nei. Un`do vibriert noch – Eins mit de Welt! – De Luschtkern. Die Hirnologe spreche vom Nucleus accumbens, de Wald- und -Wiese Badner kennts eher als Luschtkern. Ihr könnts ahne, wie häppy de Florian sich g’fühlt hat, schätz ich… Er hat de Gesang von de Vöggelen weitaus stärker vernomme als sonscht, un` sei Glückshormone hän sich ausgegosse g’hätt…. wie Wasserfall! Ihr’n Duft: noch reichlich in de Nas! Wie er dann später häum komme isch, war d`Fiona, sei Fraa, am Handy in de Küch‘ g’stande un hat de Brei für die Kläu‘ z’sammegrrührt. Er hat ihr än flüchtige Kuss na gedriggt, wo sie sich grad uf ihr Freindin am Handy konzentriert hat. Für sie war im Grund jo alles wie immer, bloß, dass d’Fiona jetzat ganz kurz gestutzt hat! Weil uf derre Streck von Riechorgan uf` m Signalweg in ihr Hirn, hat irgend ebbes ned z`samme passt.. Sie hat awwer nur „Aha!“ g’sagt. Ma` hätt denke könne, sie meint damit ä Antwort uf des, was die Freundin im Handy ihr grad verzählt hätt. Wie se zuletscht des Handy weg’legt hat, isch’m Florian ei`gekomme, dass d’Fiona immer noch denne Kaddong mit denne Babyklamodde uf’m Sofa rumstehe g’lasst hat. „Kannsch neddemol denne Kaddong endlich mol wegräume?“ schnauzter se ah. „ Bin ned dazu gekomme.“ Gebt se schnippig zu Antwort und legt noch äuner druff: „Übrigens, s’kommt jetzat glei mei Bruder uf’n Sprung vorbei!“ Des isch jetzat schon irgendwie ä Retour-Kutsch g`wese. Des nervt de Florian sichtbar! Er kann denne Bruder von ihr ned leide. Der hat so ebbes Aggressives, sowas Prolliges ah sich. „Und nochemol: ä Übrigens!“ Erläutert d`Fiona. „Do, uf’m Tisch, liegt immer noch de Eischreibe Brief für dich.“ Als der vom Briefträger zug’stellt worde isch, war’s kurz heikel, wo ihn de Florian doch persönlich had entgegen nemme müsse. Awwer er hodd’n dann bloß abg’legt und hats mol widder null geblickt, dass Eischreibe als emol wichtig sin. Er sagt: „Jo glei.“ Er geht an de Kühlschrank un‘ holt sich ä Dos`Cola raus. „Ich find,“ legter los, wo er sich uf Couch plotze lasst. „Ich find, die Jogginghose, die du die ganze Woch`tragscht, sin scho au ä bissle hässlich.“ Sie antworted awwer uhgewöhnlich ruhig: „ Wenn ma dauernd mid de Kläu dohäum isch, dann kannsch nix besseres ahziehe. S‘ wird jo glei dreggig. Un‘ guggemol, uf’m Tisch liegt immer noch de Eischreibebrief, den ned ufg’macht hascht.“ „ Jo! Alla!“ Sagter, schnappt sich den Brief un flaggt sich widder uf’ d‘ Couch. „Vonnere Anwaltskanzlei. Was soll jetzat des?“ Wunderter sich, un` macht umständlich selles Kuvert uf. Er blickts erscht garned! Er liest und` s geht ihm nur langsam, mit Verzögerung, in sei Bewußtsein nei: …….Sehr geehrter`Herr Benz……….. Aufgrund der Dokumentation seitens der Detektei Bauer & Messner, hat ihre Ehegattin, Frau Fiona Benz, den Entschluss gefasst, das mit Ihnen kürzlich eingegangene Eheverhältnis aufzulösen. Wir sind daher, in dem auf uns übertragenen Verfahren, von unserer Mandantin beauftragt, Ihre Unterhaltsverpflichtungen, ihrem Sohn und gegebenenfalls der Kindsmutter gegenüber, zu prüfen und durchzusetzen. Wir bitten um zeitnahe schriftliche Darlegung Ihrer Einkommensverhältnisse. ………Mit freundlichen Grüßen…. “Häh!?“ Brüllter un guggt fassungslos sei Fiona ah. „ Bisch du noch ganz knuschper?!“ Im selbe Augeblick klingelt die Türschell. „Ah, des isch mei Bruder.“ Ruft` se. (Der wohnt nämlich als direkter Nachbar von ihrer Mietwohnung in demm gleiche Reihehaus, also grad emol än Katzesprung entfernt!) Und sie fährt fort: „ S’wär gut, wenn du s`Nötigschte z’sammepacke dätsch. Mei Bruder kann dir au gern debei helfe.“ De Florian guggt sei Lebenspartnerin sprachlos an und fühlt sich von Kopf bis Fuß wie eigefrore`. Un dann mäunt se noch voll zynisch, wo die Hand von ihr`m Bruder scho drauße nach’m Griff von de Wohnungstür lange dud. : „Gell, do glotscht?!“ De Luschtkern hat sich im Florian z’sammegezoge uf die Größ‘ vonnere armselige Laus. Wie de Fiona ihr Bruder jetzat in’d Wohnung nei kommt,– dodahl hinnerhältig abg’sproche – stellt sich seller Mischtkerle in drohender Körperhaltung vorm Sofa uf. „Du kapierschs ned?!“ Fangter an. „Ich häb dir g`sagt, wenns meinere Schweschter mit dir ned gut geht, isch: Ende Gelände!“ De Florian nemmt, äußerlich sehr gelasse, sei Coca Cola Dos‘ in’d Hand. Awwer tief unne, in sei’m Hirnstamm! Do regt sich ebbes! Es lauft ä uraltes Programm an: Do isch nämlich sei Reptiliehirn ufmerksam g’worde, dass do än Ahgriff droht und die häusliche Machtverhältnisse in große G’fahr komme. Un Ihr wisst jo: Unser menschliche genetische Lernstreck` fand üwwer 99,99 Prozent in Zelle- und in Tier-Organisme statt! Milliarde von Joahr lang! Was also isch die Planung da unne in demm Hirnstamm? Alla… S’Reptiliehirn lasst äm Florian sei Blutdruck un sei Atemfrequenz hochfahre. Un dann schmeißt de Florian sei`m Schwoger die Dos‘ direkt gegge de Schädel. Die Bix verwischt’n echt hart üwwerm rechte Aug. Jetzat isch`s awwer am Bruder von de Fiona, zum Glotze un`ned für möglich zum Halte! Nur, des Staune hält ned lang! Weil er nämlich mid de rechte Fauscht ausholt und sie gezielt im Florian sei G’siecht nei zentriere will. Awwer seller kräftige Schlag geht ins Leere. De Florian isch sofort ausgewiche und langt stattdessse mit de Händ unner de Sofatisch, um den mit Volle-Kraft- Voraus, gegge de Schwoger zu schleud`re. Un` wie der jetzat zwäu Schritt zurück mache muss, verschaffts äm Florian de ersehnte Platz zum Ufstehe. Do batscht awwer scho die Handwurzel von de Fiona ihrm Bruder gegge sei Ohre, dass äm Florian kurz sei Höre un‘ Sehe vergehe. Es gelingt’em jedoch grad noch, middm Fuß, sei’m Gegner so än Stoß zu versetze, dass seller rücklings schwankt, un verzweifelt nach Halt sucht. . De erhoffte Halt findet sich an derre weiße, mannshohe, IKEA Vitrine, mit denne verglaste Türe, un vollg’stellt mit Porzellanzeigs, Figürle,Vase, un was noch alles….Die Vitrine kracht äufach um! Es klirrt und schebbert gewaltig! D’Fiona dud rumkreische! S’Baby isch wach g’worde und dud plärre. Un die Vitrine, die weiße, isch gnadelos uf’m neue Flachbildschirm-Fernseh` g’landet. Der had dann au sei Haltung verlore un isch nach vorne weg gekippt, un schlimm, schlimm!….Uf`m Fußbode` ufgedotzt. Ma sieht mit äum Blick: der Fernseh, so deier wie er war, hads ned üwwerlebt. In demm Moment vom Staune und Entsetze, nutzt de Florian die Gelegeheit und haut em Schwoger än linke Hake uf die Nos‘. Des war jetzat scho än Volltreffer. Nur! De` Fiona ihr Bruder kann ebbes wegstegge, sag ich Eich! Er verbasst äm Florian so än Tritt in demm sei Magegrub nei, dass de Florian z’sammeklappt wie ä Taschemesser. Ich wäuß jetzat ned, wer alles denne Krawall mitkriegt hat. Än berherzte Nachbar, wo ganz nebbe dra wohnt, hat de Bolizeiposte Karlsruh -Süd, in de Augardestroß, ahgerufe. D’Fiona hat in ihr Handy inschtinktv die Äuns-Äuns-Null neigetippt. Ihr Bruder lasst sich awwer ned beirre un holt zum näxschte Schlag gegge de Mann von seinere Schweschter aus. Aber! De Florian hat bereits die Stehlamp ergriffe. Also selle Lamp, die er z’samme mid de Fiona, vor drei Woche, in demm große Möbelhaus in Durlach gekauft hat. Un jetzat dient se als Abwehrgerät gegge den Boxhieb, der uf direkter Streck` uf ihn zukommt. Wie er sich gegge de Angriff erfolgreich hat verteidige könne, drescht er jetzat mid derre Lamp au noch hurtig uf de Schwoger ei. Un wie de Schwoger än harte Hund isch, verliert die Stehleuchte, von Schlag zu Schlag, mehr un mehr ihrer Einzelteile. De angegriffene Schwoger faggelt awwer unner denne Stehlampe Attacke au ned so ewig lang rum! Es g’lingt ihm schließlich, de Florian uf die Couch zu schubse, wo der soo zum Liege kommt, dass sich ä Armlehn aus de Verankerung löst un nur noch schräg weghängt. Ä Schande für so ä wunderbares Möbelstück! Äm Florian bleibt derweil nix anneres üwwerich als zu trete un zu trample, was des Zeigs hält. Wie soll er sonscht de Schwoger abwehre, wenn er doch wie än Käfer ufm Rücke liegt? Bloß! De Schwoger kriegt plötzlich middm flinke, entschlossene, Griff än Fuß vom Florian zu fasse. Er zieht denne Fuß mitsamt äm Florian mit letschter Kraft vom Sofa nunner. Im Rutsche merkt de Florian, wie sein Hinnerkopf uff de Debbich ufballert. Awwer er kriegt grad noch de Henkel von de Handtasch von de Fiona in sei Finger. Die schleudert er in Richtung rot ahgeloffenes G’siecht von ihr‘m Bruder. De Schwoger wehrt die Handtasch‘ midd’m linke Arm ab. Die Dasch ännert ihr Flugbahn un batscht uf des Hochzeitsbild an de Wand! De Nagel, de Rahme und’s Glas dazu, verabschiede sich vonnenanner bei dem Ufprall. De Inhalt von de Handtasch verteilt sich nach m Gießkanneprinzip in demm g’schundene Wohnzimmer mit breiter Streuung. Wie de Schwoger awwer de linke Arm zur Abwehr von derre Handtasch hat benutze müsse, bleibt äm Florian än kurze Zeitraum, um sich aus derre uhangenehme Lage, uf’m Debbich unnerhalb von de Couch, zu befreie. Mid de Elaschtizität vonnere g’spannte Feder, kommt er doch tatsächlich in de Stand uf zwei Füß zurück. (S‘ Adrelanin macht so ebbes als emol möglich! ) Doch in demm Augeblick packt‘ n de Fiona ihr Bruder middm Arm um de Hals un klemmt de Florian erbittert in de Schwitzkaschte. Do schellts an de Tür. Äm Florian g’lingts sich in demm Moment aus dem Schwitzkaschte, durch ä g’schickte Drehung, rauszuziehe. Und gleichzeitig kann er sein Elleboge äm Schwoger mit Karacho uf die Lippe platziere. Blut fließt! S‘ Reptiliehirn vom Florian macht sei’m Besitzer klar, dass er jetzat de King im Ring isch! Un wie do plötzlich än Bolizischt vor ihm steht, boxt de Florian au noch dem Uniformierte sei Fauscht middel ufs Aug. Der Mann taumelt. Geischtesgegenwärdig isch do awwer au noch de uniformierte Kolleeg zur Stell und dreht – a‘ la Bolizeigriff, wie im Lehrbuch – äm Florian de Arm uf de Rücke. Und glei hat`s g’schnaggelt: Handschelle! „Herr Benz!“ Ruftder. „Mir beruhige uns jetzt!“ De ahg’schlagene Bolizischt awwer, hängt am Funkgerät, un faselt ebbes von `Verstärkung ahfordere`. Es isch wohl än annere Streifewage ganz in de Näh. Die Walki-Talki-Stimm verspricht, sofort ei`zutreffe. S‘ Baby plärrt! D‘ Fiona plärrt! Un` de Schwoger verzählt de Bolizischte ebbes, dasser mit Notwehr gegge dennne irre Florian grad noch sei Lebe, und des von seinere Schwester, un au des vom Bäby, hat rette könne. D’Fiona öffnet widder die Wohnungstür, wo nochemol än Bolizischt un ä Bolizischtin neikomme. In de Jack vom Florian findet die Beamtin mit äum Griff äm Florian sein Ausweis und mit äm weidere Griff ä umfangreiches, Sortiment an Ecstasy-Pille – fascht so bunt wie beim Oschterhas – un für`s innere Gleichg’wicht: ä bissle Marihuana in äm Toppits Zipp-Lock Beutele. „Aha, s’isch Partytime.“ Stellt die Bolizischtin fescht. D’Fiona fordert:„ De Wohnungsschlüssel bitte an mich.“ Die Händ uf’m Rücke g’fesselt, wird de Florian aus de Wohnung abg’führt. Sie bugsiere de Florian Benz in ihr blau weisses Mercedes -Benz -Bolizeiaudo uf de Rücksitz. Un do kommt de Obba Schneider vorbeigedabbt. Er tragt ä Plaschtig Gugg vom Eikaufe in de Hand. Sei Blick trifft de Blick vom Florian, der aus’m Bolizeiaudo verwirrt naus guggt. De Obba Schneider bleibt kurz stehe, tippt mit seim Zeigefinger dreimal gegge sei alte, faltige Stirn und ruft laut: „Hirn ei’schalte!“ Damit meinter hoch wahrscheinlich, die Anregung vom Frontallabbe vorne am Großhirn. Des macht ah irgendwie Sinn, wo doch de Zentrallabbe dafür zustännig isch, Entscheidunge zu treffe, odder mehrere Ufgabe uf äumol bewältige zu könne. Ja, s‘ Fronthirn spielt sogar ä Hauptroll` in Sache: Ufmerksamkeit, Emphatie un soziale Fähigkeite! Awwer zu so ebbes isch de Florian nach demm ganze Zinnober, do in dem Audo, uf`m Rücksitz, üwwerhaupt nimmer in de Lage. Sei Gesamtvorrat an Cortisol und Adrenalin hadder ufgebraucht. Sei Amygdala, also genannt auch: de Mandelkern, mit dem ma normalerweis sensorische Reize bewerte dud, isch vollkomme üwwerlaschtet. Es glüht heiß do irgendwo in derre Hirnregion am Limbische System. Deswege isch de Florian ned ahsprechbar un er guggt in des G’siecht vom Obba Schneider, wie durch än Tunnel. Awwer er kann dann doch rufe: „Verpiss dich!“ De Herr Rendler isch dann endlich de Erschte, der uf de Florian beruhigend ei wirke kann, weil s’Großhirn vom Florian ä bissle zur Ruh und ä bissle hinnerher gekomme isch. De Herr Rendler hat ä sonore Stimm‘ un ä ruhige und bedächtige Ausstrahlung. Er macht än eher zurückgezogene Job, mit überschaubarem Kunde Verkehr. De Herr Rendler isch nämlich in de Kleiderkammer von de Justizvollzugsanstalt in Karlsruh`, in de Riefstahlstroß, tätig. Seit üwwer fuffzehn Joahr mittlerweile. Gar nimmer weit weg von de Rente. Er begrüßt de Florian mit de Worte: „S’müsst so halbes Joahr her sei, wo mir uns zum letzschte mol hier g’sähnee hän? Odder?“ Und er erkundigt sich: „Was hämmer widder ausg’fresse?“ De Florian sagt schmallibbig: „Eheprobleme.“ „Na donn.“ Meint de Herr Rendler verständnisvoll un legt än blau-weiß karrierte Bettbezug uf de Trese. „Welcome im Hotel California,“ Irgendwo do drauße, außerhalb von de G’fängnismauer, blühe gelb die Oschterglocke un` die Forsythiesträucher. De äunzigscht gelbe, fröhliche, Farbdupfer in derre Neon beleuchtete Kleiderkammer, isch de gelbe Kugelschreiber vom Herr Rendler. Un der schüttelt de Kopf un` fragt: „Wie geht’s bloß bei euch im Hirn zu? Do däd ich gern mol zwäu Minudde neigugge welle“
1. März 2024
Oberstüble Party

Buddy Hills

Kommentare
Drsell Text isch eifach subber. Dr schbrüht gedanklich us dr Welt vu de impulsive Zeitgenosse.
Un wemmr denke dud, dass esell Eidechsehirn und de underentwickelt Frontallabbe nit bloss im Ehelöbe ä Roll schbielt, sundern grad au by sellene Verquere, wo einzel oder im Chor nusbriele un äso d‘ Energie vum Frontallabbe bym Briele nuspowere. Oh Heimetland, sag i.
Merci vielmool, Buddy Hills
Lieber Buddy, dankschee für den vergnügliche Ausflug in d’Hirnphysiologie! Ich derf Dir atteschtiere, dass dei
Broca- Areal un dei Wernicke- Zentrum (also die Sprochzentre in Deim Hirn) mords uf Zack sen!
Do gebt’s jo widder mol Aktion pur! Do isch alles gebote: Wut, Droge un amüsante Eiblicke in so e Matscho-Hern. Alder Schlabbe!
Hallo Buddy,
jedi Szen‘ wär reif zum Drehe…awwer wie macht mer de Zuschauer klar, dass alles im Owwerschdibbl sein Ausgang ghat hot bevor d‘ Bolizischdin d‘ Pille find un demonschdrativ hochhebt ? Mit viel Newwl um de Florian , wo er drin rumdabbt ? ’s war nämlich nix gedroamt…
Bei denne Bilder ded ma gärn Regisseur schbiele …odder Kamerafraa