19. November 2023

Novemberrege

Petra Rieger-Bühler

Kommentare

Hä? Was isch los? Was war en des?

Mei Wecker macht: „Brumm-brumm!“ –

Sonndagmorge hemma jetzt –

i dreh mi no mol rum. (!)

Gott sei Dank mol koi Termin!

Un drauße isch’s gar kalt.

Mir müsse heut gar nirgends hin,

un net mol in de Wald.

Seller November isch zur Zeit

ganz typisch nass un öd,

un bleibsch allei un treffsch kei Leit,

do werrsch so langsam blöd.

Es dribbel-drabbelt, klopft uff’s Dach,

gleichmäßig, monoton,

morgens dunkel, obends – ach –

sehsch nix um 5e schon!

D’ Natur, die braucht‘s, die sauft was weg,

werd g’schwasche, wunderschee,

mei Audo glänzt do vor der Heck

wie d’ Straß, wo d‘ Pfütze steh.

Sonn hemma jo genügend g’habt,

un trocke war’s zu lang,

kei Überschwemmung isch aag’sagt,

vor der ei’m sei müsst bang.

Au wenn de Rhein e bissel steigt,

uns geht’s doch trotzdem gut,

die Regetonn‘ sin voll, ihr Leit,

des macht für’s negscht Jahr Mut.

 

Mei Bett isch weich, mei Bett isch warm,

un schlofe isch so schee,

wenn i so herrlich träume kann

vom Frühlingsg’fühl do mit mei’m Mann

unner de Deck – oh yeah!

2 Kommentare

  1. Judith Rimmelspacher

    Des macht Mut, liebe Petra, danke defür. Un alles dunkle stelle mer ins Eck, Schmerze, Depressione un mit was a immer die Novemberleut kämpfe müsse, die solle sich ins Eck stelle un sich ruhig verhalte….

  2. Irmtraud Bernert

    Liebe Petra, Dei scheens Gedicht macht richtig Luscht uff graue Novemberdääg
    un Regegedröbbel!