1. November 2020

November zwanzichzwanzich

Otto Arnold

Kommentare

Die Pandemie had mit aller Macht
den Monat zum NO-oder NIX-Vember gmachd.
Nadierlich kennt mer dodezu sage:
iwwer de November konndsch immer schun klage.

Mit Allerseele un Allerhailiche solle d Leit
versingke in grischdliche Draurichkeit.
Ufem Friedhof solle se zelebriere,
a wenn se nord en Schnubfe riskiere.

Dem November kammers net okreide,
dass alle unner der Widderung leide.
Mer hot en ewe ganz verdrakt
ins Johr vor de Dezember packd.

Es gebd ned alloi blos des driewe Wedder.
Vor dem kannsch de jo mit Klaidung redde.
Der Monat bringt a scheene Sache.
Do musch de blos empfenglich mache.

Wenn zum Beischbiel drausse siehsch,
wie des Laub schee farbich isch.
Un wenn des Laub dann nunner falld,
kannsch frehlich schlorbse dorch de Wald.

Do findsch Pilz, Buchele un a noch Keschde.
Die kannsch dehoim im Ofe reschde.
Im November isch a mol froschdich draus.
Son Raureif isch en Augeschmaus.

De Nochber fangt mol a zu zerfe,
weil die Modorlaubbläser nerve.
Awwers Laub im Gehweg isch net gut,
weils, wenns nass isch, rutsche duhd.

Wenn de Monat geht ans End,
kummt a schun de erschd Advent.
Un fer die Adventszeid winschd mer sich,
dass de Virus gnedich isch.

OA1020

0 Kommentare