22. März 2023

Mordsmäßich

Irmtraud Bernert

Kommentare

Mordsmäßich

Krisezeite sin net schee. Un so krisegschüddelt wie mir im Moment alle sin – do kannsch scho mol d’Nas voll hawwe von schlechte Nachrichte. Do willsch se oifach mol e Weile nimmee höre.

Noch simmer in de Faschdezeit – mer könnt jo au mol Nachrichte faschde, üwwerleg ich mir. Ganz so konsequent wie d’Annegret bin ich dann awwer doch widder net. Selle hat de Fernseh fer 6 Woche in de Keller verbannt. Des wille net, do dezu isch mer die Kischt au zu schwer. Un ich wills doch leichter ho! Oifach koi Nachrichte mehr anhorche, die oim s’Lewe schwer mache. Oifach zur leichte Muse nüwwerwechsle, ebbes Scheens agugge, gern ebbes fers Herz. Jawoll, ich steh dazu: warum net en Trallala- Film?!?

Beseelt von meim Entschluss schnappe mer s’Fernsehbläddle un krieg en gwaltige Dämpfer ab: vom Middag bis Middernacht findsch do vor allem oins: Krimis, Mord un Doodschlag! Un des landesweit! S’gebt koin Winkel in Deutschland, wo mer sich noch sicher fühle kann. In Schtueget en Tatort, in Münche e SOKO, Rosenheim isch derweil scho menscheleer, weil alle Woch oiner gmeuchelt werd. Im Hochgebirg ermiddelt de Watzmann, ins schwäbisch Meer schwimm’sch besser net naus, wenn’d net de Tote vom Bodesee begegne willsch. Und wenn’d jetzt moinsch, dass mer an de deutsche Küschte sicherer isch, dann bleib bei Nord bei Nordwescht besser im Feriehäusel un bei Nord Nord droht sowieso Mord.

Besser ins Ausland, moinsch? Awwer jo net nach Venedig! Schließlich kann de Brunetti net üwwerall sei! Un glaab net, dass mit de Tote von Salzburg de Mozart un sei Zeitgenosse gmoint sen! Die werre d’Leut heutzudaag ums Eck gebrocht! Skandinavien? Ganz schlechte Entschoidung! Seit de Wallander in die düschtere Abgründ von de schwedische Seele hat neigugge lasse, bringt mich do koiner mee na!

Ich blädder fruschtriert in meim Programmheftle rum. Dann vielleicht doch liewer Fußball gugge? Der kommt au oft. Awwer so e Elfmeterschieße isch dann halt au widder en Krimi un die Transfers zwische dene Vereine erinnere an en bandemäßiche Menschehannel! So e wirklich anneres Genre isch des also net.

Bleiwe noch die Kochsendunge: stännich un üwwerall un in jedem Sender wird gekocht! Awwer friedlich geht’s do au net zu: do werre Schlachte gschlage – Kücheschlachte! Un die Kochmesser sen scharf un en Fliegepilz isch schnell ins Pilzragout neigmogelt – un scho brauchts widder en Kommmissar! Un ratz fatz wird aus so ere Kochshow en Wirtschaftskrimi, wenn de Sternekoch mol widder Steuere hinnerzoge hat!

Was fasziniert jetzt awwer d’Leut so arg an Krimis? Isch’s oigene Allerweltslewe so oidärmlich, dass mers mit Mord un Doodschlag uffpeppe muss? Odder muss mer sich dene ganze „virtuelle Kapitalverbreche“ stelle, bloß dass mer merkt, wie sicher, geborge un gut mers doch in seiner oigene kloine Welt hat? Na ja, in dem Fall täts au lange, d’Nachrichtekarrenz widder uffzugewwe – dann könnt mer sich den ganze blutige Rescht spare!!

2 Kommentare

  1. Jürgen Friese

    Hallo Irmtraud,

    aifach klasse !
    Do hasch mer grad emol aus de Seel gschwätzt.
    Besser hätt mer’s net sage könne.

    Grüße vom Friese

  2. Angelika

    Hallo Irmtraud (un Jürgen),
    wollt me glei oaschließe…gud riwwergebrochte un so ebbes vun wohre Gedangge !

    Korz nochm Lese vun Dei’m Beitrag isch unser Poscht kumme. Do war e Bläddl debai, in demm indirekt gfroogt worre isch, vun was’mer leewe sollt in so Zaide…(?) un ’s hot scheene Antworde gewwe:

    …vun de Dräum, wu wohr worre sin…vun de uverhoffte Gschenklen…vum ausbleiwende Gegewind…vun wunnerscheene Begegnunge…vun de Zeit, wu’ma gschenkt griegt usw.

    I denk, wann’s die efders im Alldag gäb, ded unser Erinnerungsvermeege lange zum Unnerhalde, odder ?