G’impfd, buschderd un faschd immer e Masgg uff. Drodzdem bleedzlich, du riechsch nix meh, du schmeggsch nix meh. Schnubbe hasch a. De Selbschdteschd raus. Rode Linje, also aaine zviel. Was bleibd d’r annerschd ibbrich, du musch zum Teschde, um’s a amdlich z’habbe. Noch hasch Hoffnung! Naai, alles bschdädichd! Du sollsch in finf Dag wiedder komme, nord werre m’r seh!
Hoffnung
Geschderd
Abbodeg
Teschde
Glabbd ’s
Bisch frei
Zeid wär‘s
Masgg uff
Un nei
Der vor d’r
Freid sich
Endlich
vorbei
Noch aaine
Jubeld
Isch frei
Jedzerd du
Schdäble nei
Vierdel Schdund
Schbaziere geh
Bänggle hogge
Fuffzeh Minude
Endlich rum
Wiedder nei
Laaider
Ned frei
Morge wiedder
Dann vielleichd
Bisch debei
Isch’s vorbei
O je! Mir isch’s aa so gange!