3. Mai 2022

Hamschderiddis

Irmtraud Bernert

Kommentare

Hamschderiddis

 Wie ich mit meim Eikaufskorb s’Haus verlasse will, seh ich drüwwe uff de annere Seit d’Frau Eberdinger-Leberecht heftig mit em Kehrbese handiere. Weil des Pflaschter uffem Gehweg awwer blitzsauwer isch, beschleicht me de Verdacht, das se nur uff mich g’wartet hat. Un scho ruft se rüwwer: „Hen se des scho g’hört mit dene Hamschderkäuf? Im Rewe hat’s koi normals Öl mee – nur noch sell aus Olive!“

Ich selwer koch jo ganz gern mediterran – awwer beim Gedanke an Grumbieresalat mit Oliveöl schauderts me jetzt doch e bissle. Un wie so oft hat se naddierlich recht, mei Nochbere! Im Rewe gebt’s nämlich vor allem oins: viel Luft in de Regale. Ich frog mich, was mit dem ganze g’hamschderte Zeugs wohl bassiert? Werre zentnerweise Nudle un Hektolidder Öl au wirklich verschpachtelt? Dann laufe awwer am End vom Johr e paar Leut mit ordentliche Hamschderbacke rum!

Leer ausgehe wille jetzt awwer au net grad – un so erlieg ich de Strahlkraft vom größere Super-Markt un düüs nach Wissedaal. Öl suche zwar au dort vergeblich, awwer wo ich jetzt scho emol do bin, deck ich mich halt mit annere Sache ei. Noi, hamschdere du ich net!!!  E gute Hausfrau pflegt halt e Vorratshaltung, des hen mir scho domols in de Kochschul g’lernt.

De Eikaufwage isch groß, des was’d neileg’sch isch kloi un so kommt’s, dass sich ganz schee ebbes ang’sammelt hat, wie ich mich endlich in de mittlere Kasseschlang einreih. Von de rechte un linke Seit werre hämische, spöddische un giftiche Blicke uff mein Wage un dann au uff mich abg’schosse. „HamschderIn!“ dröhnt de stumme Vorwurf gendergerecht in meine Ohre. Fascht hätte me laut g’rechtfertigt, dass sich des verduddelte  Benzin doch lohne muss!

Derweil tönts üwwer unsere Köpf mit ere professionell- freundliche Strenge ausem Lautsprecher, dass mer sich doch bittschee solidarisch verhalte un nur haushaltsübliche Menge kaufe soll. Des widderum halt ich für doppelbödig – schließlich wolle die doch nix anners, wie sich dumm un dämlich verdiene! Trotzdem guck ich panisch in mein Wage nei. Sen vier Kilo Zucker jetzt noch haushaltsüblich odder scho schändlich? Meine Gedanke drehe sich im Hamschderrad bis ich kapitulier. Ich duu so, wie wenn ich ebbes vergesse hätt un schleich me noch emol zu dene Backzutate. Verschämt stell ich e Kilo Zucker widder ins Regal nei un nemm statt desse en Eimachzucker un e Päckle Staabzucker – jetzt kann koiner mee meckere. Erleichtert stelle me widder hinne an de Schlang a un häng meinene Gedanke noch.

Mir fallt e Anekdötle von meinere Freundin Margit widder ei, domols vor 19 Johr, wo grad s’Ultimatum vorem dritte Golfkrieg am Ablaufe war. Am Middagsdisch hat se ihr’n Mann g’frogt: „Was moinsch, sollte mer net au en Hamschderkauf tätige?“ Schlagartig war’s mucksmäuslestill an dem Disch un d’Kinner hen leuchtende Auge kriegt. Sie hen halt e deutlich lebendigere Vorschdellung vom Hamschderkauf g’hat! Ich muss an unsern Familiehamschder denke, de Freddi, un an die wochelange Hamschdertrauer nach sei’m Ablebe. Mir kommt koi Hausdierle mee ins Haus, heb ich mir nach sellem Elend g’schwore! Trotzdem steht de Käffich vom Freddi noch immer im Keller rum. Er hat aus Pietätsgründ jeden Sperrmüll üwwerdauert.

Ups – von hinne kriege unsanft en Eikaufswage in d’Hacke g’schobe. Ich reiß me von meine Gedanke los, pack den ganze Krempl uff’s Band, un lass alle schiefe Blicke an mer abpralle. Drauße verstau ich mit Müh meine haushaltsübliche Menge im Kofferraum, saus dann awwer im Stechschritt noch emol los in Richtung Heimtier- un Zoo- Abdoilung. Wenn scho Hamschderkauf – dann awwer richdig!

—————–

Wie ich vorhin aus de Hausdür will, steht scho d’Frau Eberdinger-Leberecht uffem Trottwar – wie feschtg’wachse am Stiel von ihrem Stroßebese. „Un?“, ruft se üwwer d’Gass, „was moine se jetzt zu dene Hamschderkäuf?“   „Guude Entschoidung!“, rufe zurück, „de Freddizwo hat sich scho priiima bei uns eig’lebt!“ Un mit eme Blick ins ratlose Nochberinneg’sicht schieb e noch en „Scheener Daag!“ hinnerher.

 

1 Kommentar

  1. Petra RieBüh

    Echt köschtlich, Dei Überschrift un alles! Un wie schön, dass Du des Wort „schpachtle“ gebraucht hasch! Des kenne heut viele nimmeh. Also, mir kaufe au 5 Kilo Mehl uff Vorrat, dass ma im Keller was hat, wenn’s sonndags emol fehle sollt. Un des scho vor Corona und Ukrainekrieg. …