25. November 2020

Frieher waor alles bessa

Otto Arnold

Kommentare

Isch bin uff emm hohe Ross gsesse.
Isch häb ä Frao vun Stand un mit erre Aussteier gheiert.

Un häb ao noch ä Maitresse verhalte därfe.
D’Finger häw isch mer net dreckisch gmacht,
dodävor häw isch Leit ghat.

Geje de Dorscht häw isch Wei statt Wasser getrunke.
Denke häw’i nix gmesst,
des hot mein hochwohlgeborene Ferscht gmacht.

Isch häb mit Schwert un Lanze gekämpft –
Lese und Reschle  häw isch dodäzu net gebraucht.

Isch häb Reh, Hase un Fasane gjagt un gesse, groad wie mer’s eigfalle isch.
En de Kersch bin i vorne drao ghockt, dass misch de liewe Gott net iwersehe dut.
En de Himmel bin’i kumme, weil isch de Kersch en Acker gschenkt häb.

Isch häb vun mojens bis oweds geschafft,
un mei Kinner sen trotzdem halwer verhungert.

S’ganze Johr sen die barfiesisch rumgloffe un
häwe sischem Winter blooe Zehe gholt.

Vor mein edle Ritter häw isch Frondienschte gmacht –
souzusaore Freizeitbeschäftischung.

Mei Frao hot mi gnumme, weil isch de Dapschädl gwesst
bin, wu oani uhne Aussteier heire gmesst hot.

De Hase un de Reh häw’i zugeguckt, wie sie mei Frucht
gfresse häwe, blouß die Ratte häw isch jaare därfe.

Weil i net jedes Joar meinere Frao ä Kind gmacht häb, hot
mir de liewe Gott zur Strof Hagel und Dunner gschickt.

Wu dem Ferscht sein Suhn mei Mariele gfalle hot, hot er
erre ä Kind noagsetzt – ä Geschenk Gottes!

Wu isch misch beim Ritter bschwert häb, hot der gsoat, isch bin udankbaor vor sei Wohltate.

Wu isch misch beim Hochwürde beschwert häb, hot der misch getröscht, em Jehnseits dät isch vor alles belohnt wärre.

Mei Kinner sen sou aorm gwesst, dass sie mir uff em Doutebett mei Hemm und mei Hous weggnumme häwe – isch häb senne gegännt, gebraucht hä wisch die Lumpe nimmi.

Liewer Leser, zu wellere Sort Mensch hädschen Du ghört?

0 Kommentare