1. September 2022

Erschtens kommts immer annerscht und zwaitens als mer denkt

Buddy Hills

Kommentare

Ich häb än Sitzplatz ned ä mol än Meter von de Adria entfernt g‘hädd.
Glasklares Wasser, kaum Wellegang,  un ä paar Fischle, die ummenanner geschwomme sin,
in de Hoffnung von däm scheene Esse als ä Bräggele abzukriege.
Bei uns wär do ä Meierle oder ä Geländer g’wäse, abba dort kann ma au middem
Boot ahlege un sich direkt an de Disch hocke.
D’Terrass war voll b’setzt, mir hän ja au vorher reserviere misse.
Die Kellner hän weisse Hemde ahg’hätt un wared uffmerksam abba ned uffdringlich.
Und’s ware ned selle Kellner, die dich als mit „my friend“ ahschwätze.
Des kann ich garned ab.
Abba s’war jetzt kai Schicki-Micky. Un von de Preise her voll moderad.
Es lief ä leise Musich im Hinnergrund un im Vordergrund häb ich d’Leit schwätze g’heert.
Nebbe uns sin Aihaimische gehockt. Nur kann ich ned sage, ob se kroadisch, serbisch oder bosnisch
g’schwätz hän.
Dann isch ä Englisch an mei Ohre gedrunge, des war so dodal oxfordisch, als dääde die Windsors bei
ihr’m Dinner hocke.
Un dann wieder idaljänische Sprochfetze…so ä bissle üwwerschwenglich un des vermischt mit
demm En- Ärr- We-Deitsch, vielleicht Ruhrpott odder so. Ä bissel g’reizt hats geklunge.
Ich bin an meim gegrillte Octopus g’hockt und beim Neibeiße häb ich’s dann g’heert.
Ebbes so veertraudes hald: Badisch!
Schwäbisch heert ma jo uf de ganze Weld, des isch kai Kunscht. Abba selle seldene Sproch in derre
bunde Welt…Badisch! Un zwar Nordbadisch, uff alle Fäll!
Seldener geht’s garned mehr.
Ums kurz zu mache. ..ich häbse ausg’macht, dass des uff meinere Linie, nämlich au direkt am Wasser
herriehre muss, drei Disch vor mir. Än Mann, ziemlich braidschuldrig, häb ich nur vom Rigge g’sähne.
Sei Dischbegelaiderin häbich vis-a-vis beobachte kenne. Ich muss abba saage, die hän vielleicht ah
g‘hänneld un wared ned sooo gud druff.
Un wie mir dann alles uffgesse hän un au bezahlt un zum Gehe ufg‘stanne sin, häb ich’s mir ned
verkneife kenne, doch hin zu doddle un die Leit ahzuredde.
Ich häb zu derre Fraa, alla, sage mir: zu demm Mädle, -war eher jung – g’sagt:
„Oh isch dess schee eier Badisch zum heere, hier am Meeresstrand. Wo sinn Sie denn gebirdig?“
„Vun Karlsruh‘ nadierlich“, had des Mädle g’antworded. Jetzat had se au s‘erschde Mol g’lacht.
Un had g’sagt:
„Sie sin mir schon im Flugzeig uffg’falle, in Frankfurd“
Do häb ich mich g’freid, dass ma sogar noch uff falle kann, un au g’lacht un wurd ganz seelig, als
derre ihr Kerl uffg’stanne isch .
Uff En-Ärr-We- Deitsch hadder rmich ahg‘mauld:
„Jetzt is aber gut. Verpiss dich“.
Do isch mir’s Lache im Hals stegge gebliebe.
Ob‘s jetzat gut war odda ned, ich häbb ihn g‘fragt:
„Bisch du noch ganz sauber im Hirn“?
Mir wared gleich groß, däd ich sage, aber er: jinger, kräftiger, durchtrainierder
Uf ai mol ischer drohend näher komme. Sei Kopf geht leicht arrogant z’rick.
Sei Freindin, odda was weiß ich, lasst ä B’steck vom Tisch uf de Boode falle, dasses klebbert.
S‘ hat mich jetzat int’ressiert, ob des ä Gabbel oder ä Messer war.
In demm Moment, wo ich mei Kopf senk un rumme num glotz, erkenn ich,
dass es än Suppeleffel war, mit de Ladefläch nach obbe..
Un genau in demm Augeblick drischt der Kerl sei‘ Kopf gegge de meinige.
Abba der war ja noch mit dem Leffel b’schäftigt, un fier demm sei Kopfstoß war de meinige nach unne gebeigt.
Anstatt mir mei Näsle zu breche,…er had wahrscheinlich viel schlechte Filmle ahgeguggt, wo’d
Leit als Kopfsteeß verteile,….bummster mit seinere Nos uff mein Schädel druff.
Irgendwie fehlg’schlage.
Mei Fraa nennt mich als oft Diggschäddel, abber maints b’stimmt ned soo in demm Z’sammehang.
Jetzt lauft aus dem Kerle seinere Nas grad so s’Blut, wie ers aus meinere g’wellt häd.
Un ebbes liegt uf de Stai Fliese ,   mir vor de Fiess.
Un des war so ä zwaizähnige Schneidezahnprotees.
Es ging mir soford durch de Kopf: Entweder had der Seggel än Uhfall g’hätt, oder isch eher de
Schlägertyp.
Weil die so dabbig ausg’sehe had, häbb ich se mit meim Fuß, also exakter: Außenrist,
ins Wasser nei gekickt.
Ich seh die Zähn‘ in de glasklare Adria versinke.
Der Kerle had mich entsetzt ahgeglotzt, mid bludiger Nas un Zahnlick.
Wie so än Fisch, den än Angler vom Hake g’nomme had.
Un wier nochemol än Schritt zu mir heermacht, verlierter sei Gleichg’wicht.
Weil er isch uf denn Leffel gedabbt un mit demm isch sei Fuß weg’grutsch wie uffm Snowboard.
In seinere Panik hadder d’Tischdeck ergriffe.
Er hat ä Rib-Eye Steak g’hatte un sein Mädle Miesmuschle uffere große ovale Platt‘.
So ischer ins Wasser neig’falle, direkt seinere Protess hinnerher.
Un der ganze Schmoddel vom Tisch au abwärts.
Die Fischer Modorböötle häns Schaukle ahg’fange .
Mei Fraa had mich jetzat am Ärmel gezobblet un g’sagt:
„Ich glaab mir gehe jetzat besser“.
Um uns rum ä handvoll südoscht europäische Kellner!
D’Leit, egal welle Nationalidäd , sin uffgstanne un hän geguggt, durch ennanner g’rufe.
Alle hän se middel ins Meer nunna‘ guggt.
Mei Fraa had mich alleweil in demm Tumult aus de Affäär gezooge.
Bezahlt hännd mir ja scho. Mid de Bankcard.
Fier Trinkgeld ware selle Münze zu mickrig un ich häb nur große Schai g’hätt.
Mei Fraa had nur g’sagt:
„Des war jetzat ned schee“.
Mir hänns abba irgendwie im Kopf au ä bissle sortiere  misse.
Später hän mir de Krankwage g’heert. Ä Sireen hän die! Wie beim Kojak bei de Stroße von Mänhädde.
Die zwai Leit hän mir nie mehr g’sähne.
Ned am Strand ned, oder in im Cafè… oder innere Stroß‘.
Nie mehr!
Odder sage mir so:   fascht nie mehr.
Mir hän nämlich so ä felsiges Plätzle in de Bucht g’hädd, mid Schadde un Sonn.
Je nachdem was mer grad g’wellt häd.
Ä romandisches Ördle , un schee zum Schwimme.
Un do häb ich dann de Fisch zu‘guggt.
Die wared abba au ä bissle greßer un ned so Mini Dinger, wie ma se als beim knietiefe Wasser sieht.
Un äuner von denne Fisch had mich stutzig g’macht.
Ich häb ä Weil gebraucht, ums zu kapiere.
Sellem Fisch isch die Zwaizähnig Schneidezahnprotees
in de Gosch hänge geblibbe.
Er had mich ahgeglotzt wie de Cäsar, de Has‘
Ä Meeresuhgeheier!! Gruselig!!
Desswege bin ich in demm Urlaub kai einzigs Mal mehr ins Wasser nei , zum Schwimme.


4 Kommentare

  1. Andrea

    Ä herrlische Gschischt!! Die hot ma jetzt die Middagspaus versießt. Viele Griß vun Monnem, vun dä Andrea

  2. Irmtraud Bernert

    Danke, lieber Buddy, Du hasch’s als oinziger g’schafft, mich heut zum Lache zu bringe!

  3. Karlheinz Becker

    Herrlich lach…
    Danke!

  4. Angelika

    Hallo Buddy,
    do hot Dei Fraa Recht ghat: dess war net schee…dess Wegkicke mi’m Außerischt vun derre Zoahprothes in d’Adria nei ! … Hosch Di net beherrsche kenne ? Do siehsch awwa mol: de (vun wemm ?) ferngschdeierde Rachefeldzug isch net ausgebliwwe…
    Un doch hosch – alles in allem e guds Werk geduh… d’Irmtraud geschdern zum Lache gebrocht… Dei lewendiche Art, so ebbes zu schildere un debai ehrlich zu bleiwe 🙂 hot’s widder wett gmacht !