Der Wìnd blost. D Blätter
flieje. D Flugbàhn vo eim Blätt
ìsch eigeàrtig…
(c) Auszüge aus dem noch unveröffentlichen, dreisprachigen Werk von Edgar Zeidler – Haiku – Elsassisch – Français – Deutsch
E Haiku (俳句) ìsch e sehr kurzes Gedìcht jàpànischer Harkunft. Haikus sìn ìm Weschte erscht sitter àm And vom 19. Johrhundert bekànnt. D Europäer han meischtens s jàpànische Haiku ìn e Drèizeiler vo 5, 7 un 5 Sìlwe verwàndelt. E Haiku suggeriert meh, àss es beschribt, un der Autor mües zu de Schìlderunge e gwisse Àbstànd hàlte. Ar druckt e Àrt Momantufnàhm üs, ìn Form von ere Emotion, vome flìchtige Gfühl. Salbscht wenn Hümor un Stilfigüre im Haiku ìhre Plàtz han, sott mer sa nur spàrsàm isetze . Àm beschte lìst mer zerscht e Haiku lüt vor. Un dernoh noch emol, mìt de kleine Schnüfpauise, wo der Dìchter àzeigt, fìr hìnter der tiefer Sìnn ze komme. Der Laser soll sich sin eigene Bìld màche. Wajjedam sottigt e Haiku mehrdittlig sì.
Lièwer Edgar.
Des Haikuh fìng ich grohßardich.
Drodds derre haikuregelbrowokande Verskonschdruggsdjohn (odder grahd durch die?) schaffsch du’s, minni Ùffmerksamkähd als Lähser fùn de „normale‘ Masse ùffs Ähnzelne, ùffs Bsùndere, ùffs (Wärdfolle fùm?) Indiwiduum ze längke.
Dankscheen.
Liewer Hartmut
Merci fìr d positiv Reàktion. Ich hoff, ànne 2024 dàs Haiku-BIechle ze pübliziere. Luschtig din Wortspìel Haikuh…un rìchtig dinni Bemerkung, àss gràd durich d stang Form der Autor sich ufs Wasentlige konzentriere mües un eso d Uffmerksàmkeit uff ebbis Bsunders, vielmol Wartvolles glankt wurd.