E Haiku (俳句) ìsch e sehr kurzes Gedìcht jàpànischer Harkunft. Haikus sìn ìm Weschte erscht sitter àm And vom 19. Johrhundert bekànnt. D Europäer han meischtens s jàpànische Haiku ìn e Drèizeiler vo 5, 7 un 5 Sìlwe verwàndelt. E Haiku suggeriert meh, àss es beschribt, un der Autor mües zu de Schìlderunge e gwisse Àbstànd hàlte. Ar druckt e Àrt Momantufnàhm üs, ìn Form von ere Emotion, vome flìchtige Gfühl. Salbscht wenn Hümor un Stilfigüre im Haiku ìhre Plàtz han, sott mer sa nur spàrsàm isetze . Àm beschte lìst mer zerscht e Haiku lüt vor. Un dernoh noch emol, mìt de kleine Schnüfpauise, wo der Dìchter àzeigt, fìr hìnter der tiefer Sìnn ze komme. Der Laser soll sich sin eigene Bìld màche. Wajjedam sottigt e Haiku mehrdittlig sì.