31. Mai 2020

Doligge

Karlheinz Grether

Kommentare

Sonneüwwerdachte Terrrasseliege.
Grad so doligge – ohne Sonn.
In Himmel neigugge, nix sehe, gar nix!
Katzegraues Wolkebett deckt‘s Himmelblau zu.
Macht nix – egal.

Azurblauer Himmel isch a net intressanter.
Weißschwänziche Flugzeug allerhöchschtens.
Von Wescht nach Oscht.
Odder rückwärts.
Mir doch egal – hauptsach sie bleiwe owwe.

Schlappelos, nur korze Hosse.
Un d‘ Brill uff.
Warm gnug isch’s.
Warde, dass doch noch oins s‘ Sonnelicht aknippst.
Wenn net – a egal.

Regloses Doligge, Schwoißverzicht üwe.
Uff Mugge warde, wo net komme welle.
Schwanzwippendes Rotschwänzle uffem Dachtrauf.
Warum macht des des – warum kann ich des net?
Egal – liggt womeeglich am Dachkandel?

Auto-Schtroßegeräusch komme un gehe pherifär am Ohr vorbei.
Minimales Zwerggocklerkrähe owwedruff.
Die Kloinschte hen halt immer die gröscht Gosch.
Gilt net nur for Göckler
War doch scho immer so! – Egal.

Dreifaches Gegröle vorem Haus.
Agsoffes Jungvolk mit halbleerer Gorbatschoffflasch unner de‘ Axel.
Üwwerschaubare Intelligenz im oischtelliche IQ-Bereich – alle zsamme.
Russlanddeitsche – Deitschrusse?
Egal – annere kennes grad so gut.

Bewegungslos gedankelos ligge bleiwe.
Nix denke – gar nix.
Hirnmäßiche Arwoidsverweigerung.
Kraftkoschtendes Nixdenke isch arg schwer.
Egal – im ligge geht’s am beschde.

Schrägköpfiche Grabbe uffem Nochberfirscht.
Misstrauisches uff Fudder wartendes Runnergucke.
Der werd doch ball… mir hen Hunger.
Vom Floischfalle kennt bassiere.
Egal – net mei Problem.

Herrgottszeit schtehle, ohne dass der’s merkt.
Der hat jo gnug dodevo.
Von meiner woises net.
I üb derweil schon mol s‘ ausgschtreckte Doligge.
Egal – im Moment isch mer oifach alles egal.

Koschtbare Langeweile ausgiewich auskoschte.
Mir fehlts grad an nix.
Horizontales Geniesekönne ugschtört. Was gibt’s dann schöners?
Des muss mer erscht mol fertichbringe.
Egal – mer muss halt blos kontinuierlich üwe.

Mei Name werd durchs Treppehaus brüllt:
„Dätsch mer net mol gschwind…“
„Jetz net. Siesch doch! Nochher vielleicht.
Heb grad alle Händ un Fieß voll z‘ tu…“
Muss doch uff d‘ Sonn warde – un Sie uff mich – egal.

Jetzt en Bedien-Johann fors kellertemperierd Woizebier.
Fraa – kannsch du mol korz komme…?
Hä, was sagsch? Selwerhole?
Vielleicht en Rotwei? Was – a net?
Dann ischs halt ewe e Machogehabe! – wär mir im Moment grad jetz egal!

Beim Grad-so-doligge muss de verheirat Mann oft uff vieles verzichte könne.
Als Leddicher – do wars Grad-so-doligge frieher wesentlich leichter!
Egal – jetzt isch‘s e zu schpät.

0 Kommentare