25. Oktober 2020

Des „sch“ halt

Otto Arnold

Kommentare

Leit, hehret mol allminnanner her,
des midem Dialekt isch manchsmol schwehr.
Mol hebbe gsucht em Indernet,
obbe was richtichs finne det.
Ganz for allem fer des „sch“,
mit dem immer zu kempfe isch.
Manche kennes net verschdehe,
dass mir uf dem „sch“ beschdehe.
Mer solle hannofranisch schwätze,
un vor „Schdatt“ e „es-te“ setze.
Do musse glei Paroli biede,
denn in unserm ganze Siede
kummt koim Oinziche die Idee:
dass „es-te“ sott do vorne schdeh.
Schee waich un gmiedlich demmer schwätze,
un vorne in Kalsruh aa koi „r“ nei setze.
I heb me do schun werklich gschunne,
Un doch heb i nix anners gfunne:
Mir schwätze allminanner „sch“,
weils so ganz oifach richdisch isch.
Un wie mers schwätze schreiwe mers aa,
do macht koi Nordlichd ebbes dra.

OA0820

0 Kommentare