17. Dezember 2022

De Windermandel-Blues

Roland Bruchmann

Kommentare

Frühmorjeds wenns noch dunkl isch – ligge im Bett, heb d‘ Auge zu.

Wenns morjeds draus noch dunkl isch – ligge im Bett, drück d‘ Auge zu.

Ich heer de Nochber drauße schibble

Un denk: O lass mer doch mei Ruh!

 

Ich dreh me rum un deck me zu – heer als von drauß‘ des G‘scherr‘.

ich zieg mers Kisse üwer de Kopf – heer trotzdem noch des G‘scherr‘.

Ich denk: O leck me doch am Arsch

Des G‘scherr‘ macht me noch err.

 

Ich bin zwar mied noch wie en Hund, – awer krieg koi Aag meh zu.

Obwohl e mied bin wie en Hund – krieg e trotzdem koi Aag zu.

Schließlich grawwle halt doch raus

Weil’s aus ischs mit de Ruh.

 

Schdeh mit de Schneeschibb in de Hand – drauße vor de Dier

Mit de Schneeschibb un de Schdreisalzbix – drauße vor de Dier

Ich glabber mit de Zähn wie’n Schdorch,

kann gar net so schnell ziddre wie e frier.

 

Ich gugg me a, do falld mer’s uf – warum e so verfrore bin,

wie e an mer nunner gugg do falld mers uf – warum e so verfrore bin:

Ich schdeh zwar mit de Schneeschibb draus,

awer de Windermandel, der hängt drin!

4 Kommentare

  1. Angelika

    Hallo Roland,
    hosch e bissl ghuddlt heit ? Awwer koi Wunner, wann’s uff Weihnachde zugeht un soviel zu erleediche isch un jetzt noch de Schnee…

    Hosch koan dicke Anorak zum Schneeschibbe ? Wär halt schun praktischer… En oam hosch awwer recht un recht geduh:
    en „Windermandel-Blues“isch doch viel scheener wie en „Anorak-Blues“… wu ma kriege kann, wa’ma ’s G’scherr heert un koi Aug‘ meh zugriegt !

  2. Roland Bruchmann

    Hallo Angelika, danke für dei Fiehdbeck. Gell, so hett’s sei kenne, so war’s awer net. Weil, des war jo am Donnerschdag, wo’s gschneit g’hat hat un do heb ich gar koin Schnee schibble kenne weil unser ganzes Drottwahr noch vollgschdellt war mit Schberrmüllzeigs. Des hewe dann erscht mache kenne wo des alles abg’holt war. Gottseidank gebt’s jo die Schberrmüllabfuhr noch von de Schdadt; awer wer woiß wie lang noch …

  3. Angelika

    Hallo Roland,
    hosch me viellaicht falsch verschdanne mit dem „ghuddlt heit „? „Huddle“ haißt ebbes arg horddich un oft owwerflächlich erleediche…. I hab dessweege so gfroogt, weil in Deim Gedicht immer die erschde zwai Zeile inhaltlich „doppld gmobbld“ hosch, also jeweils diesselb Sach gsagt, numme e bissl variiert… Sicher net fa die, wu’s lese solle, zum Raussuche ,odder ? (vielleicht wars a e technische Sach vum Computer ?)
    Awwa ansunschde sin so tolle Sätz drin wie : „…kann gar net so schnell ziddre wie e frier “
    Nix fa u’gut …

  4. Angelika

    I nochemol…musch entschuldiche, Roland…mein Mann hot’me inzwische belehrt: dess Ganze wär ein Blues un somit e Lied, wu ma singt un koi Gedicht…un dann kennd’ma durchaus die zwait Zeil wiederhole un die dann e bissl variiert..
    Hosch also demnoch doch net g’huddlt ! Hot’er recht ?