11. Januar 2022

Alldagsgedanke

Judith Rimmelspacher

Kommentare

Kennet ihr des aa
aneme ganz normale Werkdag
morgens stehsch uff
krabbelsch ausem Bett
bedauersch de selber
weil im Kopf, Herz un Geischt
noch jung bisch
abber die alde Knoche wolle
nimmeh so
ja des isch jetz widder en Beitrag
vonnere alde Frau
abber glaubet mer
a die Junge habbes scho im Rügge
weilse de ganze Dag im Homeoffice sitze
des weiße von meiner Dochter
un die isch grad mol fuffzich
un dann kriegsch Nachrichte
dass e junge Freundin verstorbe isch
dass meine liebschte Freunde
ihrn alde Hund dot isch
des war ihr Kind
des könne abber nur Tierfreund mitfühle
die selber e Haustier hen
do denke dra was mer mol e alde Tierfreundin gsagt hat
die verlässlichschte Liebe isch die vom liebe Gott
un vome Tier, die liebe uns bedingungslos
un dann binne widder zfriede mit meine
kaputte Knoche odder was e sonscht noch hab
Lebe isch des was immer grad bassiert
un noch was fallt mer ei
’s hat mol einer gsagt
wenn meinsch, nix uff de Welt kann de tröschte
wenn Leide un Schmerze hasch
so du was Gudes
un glei wird’s besser sei
Des mache jetz sag meine Schmerze
sie solle sich in d’Eck stelle un ruhig verhalde
ich tröscht jetz erscht mol
Des wirkt….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1 Kommentar

  1. Petra RieBüh

    Oh je! Hoffentlich werd’s ball widder besser!!! Aber es stimmt: Selbst wo ma noch jung war, do hat ma Dage g’habt, do hat ma sich g’fühlt wie 80. Un so e treffendes Gedichtle schreibe wie Du, des hilft als aa.